De gevaren van een verouderde aanleg

Op 8 oktober is op de Kasteeldreef te Beveren een 24 jarige fietser met zijn speed pedelec tegen een paaltje gefietst en nadien gewond afgevoerd naar het ziekenhuis. De exacte omstandigheden zijn ons niet bekend. Bij nadere inspectie is het niet verwonderlijk dat zulk ongeval hier is gebeurd. De Kasteeldreef is niet aangelegd om goed om te kunnen gaan met nieuwe vervoervormen zoals de speed pedelec en de e-bike.

De Kasteeldreef te Beveren omvat aan weerszijden een voetpad, D9 fietspad, parkeerstrook en rijbaan. Ter hoogte van twee schoolingangen bevinden zich versmallingen van de rijbaan en staan vele palen als barrière tussen schoolgaande jeugd en auto’s. Zoals op zovele wegen werd op het merendeel van de wegenis geopteerd om parkeerstroken in te plannen tussen zwakke weggebruikers en zwaar verkeer, teneinde een barrière tussen de twee vervoersstromen te voorzien. Dit ontwerp dateert uit vroegere tijden en is niet voorzien om om te gaan met een post-modal shift mobiliteit:

Het fietspad is voorzien van D9 borden (rechts voetgangers, links fietsers) en daarmee jammer genoeg verboden terrein voor de speed pedelec. Ofwel werden de borden niet aangepast naar de huidige realiteit, ofwel worden speed pedelecs bedoeld verbannen naar de rijbaan. Dit voelt in beide gevallen voor de speed pedelec fietser onrechtvaardig aan, gezien je nog steeds op een fiets zit je je snelheid kan aanpassen zoals beschreven in Artikel 10 van de wegcode. Het is analoog met een Tesla weren uit een zone 30 ‘omdat hij sneller kàn rijden’. De borden zouden beter vervangen worden door D7. Op deze manier kan de speed pedelec vrij kiezen tussen rijbaan en fietspad. Op de speed pedelec voel je je even kwetsbaar als op elke andere fiets; het ligt dan ook voor de hand dat tussen auto’s en voordeuren hoge kruissnelheden niet veilig kunnen worden behaald. Daarvoor moet je naar de rijbaan. Probleem hier is echter dat, indien D7 wordt geïmplementeerd, het vrij wisselen tussen rijbaan en fietspad serieus bemoeilijkt wordt door de aanwezigheid van de parkeerstroken.
Openslaande autodeuren kunnen aan beide kanten slachtoffers veroorzaken onder de fietsers: rijwielen aan de ene kant, speed pedelecs aan de andere. Gezien de evolutie naar e-bikes en LEV’s, zijn zulke parallel geparkeerde auto’s niet meer van deze tijd. Beter zou zijn:
- ofwel auto’s aan 1 kant parkeren, waarbij aan de andere kant een dubbelrichting fietspad wordt voorzien
- ofwel parkeervelden/parkeergarages voorzien op vaste intervallen in plaats van op de wegenis
- ofwel auto’s in het midden van de rijbaan parkeren en de rijbaan langsheen het fietspad voorzien, waarbij een afgeschuinde rand toelaat gemakkelijk te wisselen tussen de twee
- In het slechtste geval kunnen fietspad en parkeerstrook gewisseld worden. Op deze manier kan men vlot wisselen tussen rijbaan en fietspad, maar blijft het gevaar van openslaande autodeuren deels bestaan en bemoeilijkt het de begeleiding van fietsende kleine kinderen.
Tenslotte vormen de geparkeerde voertuigen een visuele barrière tussen de twee vervoersstromen. De vele paaltjes maken het zicht nog rommeliger. Op die manier kunnen zwakke weggebruikers zoals spelende kinderen niet tijdig worden opgemerkt door verkeer op de rijbaan.

Het verwijderen van de parkeerstroken heeft uiteraard ook een negatieve impact op de veiligheid, gezien het de afstand tussen zwakke en zware weggebruiker verminderd. De gevaren volgend uit slechter zicht en openslaande autodeuren zijn echter groter.